-
1 odpraw|ić
pf — odpraw|iać impf vt 1. (pozbyć się) to send (away), to dismiss- ruchem ręki odprawił strażników he dismissed the guards with a gesture of his hand- odprawili dzieci do babci they sent the children to stay with their grandma- dokądkolwiek się zgłaszał, odprawiano go z niczym wherever he went he was turned down2. (zwolnić) to dismiss [służącą, gosposię] 3. (dać pozwolenie na wyjazd) to clear [pociąg, samolot]- czy celnicy już was odprawili? have you gone through customs yet?- odprawić towar to clear the goods4. (wykonać) to celebrate [mszę, nabożeństwo]- odprawiać modły to say one’s prayers- odprawiać pokutę to do penance- odprawiać czary to perform magic■ odprawić kogoś z kwitkiem to send sb away empty-handedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odpraw|ić
См. также в других словарях:
czar — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. czarze, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} zjawisko niewytłumaczalne, zadziwiające, przypisywane działaniu sił nadprzyrodzonych, także według dawnych pogańskich wierzeń obrzędy, zaklęcia itp. mające takie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czarować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, czarowaćruję, czarowaćruje, czarowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odprawiać czary, zaczarowywać, zaklinać {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czarować — ndk IV, czarowaćruję, czarowaćrujesz, czarowaćruj, czarowaćował, czarowaćowany 1. «czynić czary, odprawiać praktyki magiczne» 2. «wzbudzać zachwyt; pociągać, nęcić, wabić» Czarować chłopców uśmiechem. Czarować w towarzystwie. 3. pot. iron.… … Słownik języka polskiego
